Generations of Love and Loss.

Toen ik de stoffen binnenkreeg voor dit quilt, voelde het bijna als schatgraven. Zoveel verscheidenheid zoveel dierbare kleren en andere stoffen. Het was een ontdekkingsreis voor me, stap voor stap leerde ik de familie bijna kennen door de stoffen steeds opnieuw door de handen te laten gaan. De meest uiteenlopende dingen kwam ik tegen, van kleding, tot theedoeken, kussens, washandjes, zakdoekjes en kleine schitterende stukjes handwerk dat zo prachtig en oud was dat ik het met moeite in stukken kon snijden. Een oud babyjurkje en een puber sweatshirt, een stropdas en een zijden sjaal het zat allemaal in een grote doos.
Op momenten als dit ben ik me zo ontzettend bewust van het bijzondere van mijn werk, wie ben ik dat men de laatste meest dierbare dingen naar me toe stuurt, de herinneringen en de emotionele waarde van deze stoffen en kleding is enorm, en toch mag ik het mes erin zetten en mijn best doen een blijvende herinnering te maken.
Ik ben dan ook iedere keer weer nederig en dankbaar wanneer ik een quilt mag maken, dit quilt in het bijzonder heeft me meer dan eens in ontroering doen werken. De emotie spatte van bepaalde stukken af, met eerbied snij ik het in de juiste blokken en met verwondering zie ik de quilt groeien voor mijn ogen op de design wall. Mijn zus noemde het een Speurquilt en dat is ook zeker geworden.

De dag van foto’s maken was een prachtige dag, we zijn er op uit gegaan op een stralende koude ochtend, de quilt lag op de bomen en de kleuren kwamen tot hun recht, op dat moment dacht ik: Daar liggen meerdere generaties aan herinneringen, aan liefde en verlies…..

Dankbaar voor dit quilt, “Generations of Love and Loss”.